❤️‍🔥 Rozliczenie Kosztów Centralnego Ogrzewania

Zasady indywidualnego rozliczania kosztów energii cieplnej na potrzeby c.o. za pomocą podzielników kosztów ogrzewania § 1. Zasady ogólne. Rozliczenie kosztów energii cieplnej na potrzeby c.o. w danej nieruchomości jest dokonywane przez firmę rozliczeniową - zgodnie z zawartą umową z Zakładem Gospodarki Mieszkaniowej Sp. z o.o. lub wodomierze do pomiaru zużycia ciepłej wody, rozliczenie kosztów zakupu ciepła z użytkownikami tych lokali ma charakter zryczałtowany. W takim przypadku fizyczną jednostką rozliczenia kosztów zakupu ciepła na potrzeby: 1/ centralnego ogrzewania jest m² powierzchni użytkowej lokalu w odniesieniu do kosztów określonych w § 6 ust.1, Spółdzielnia rozlicza koszty centralnego ogrzewania wg wskazań podzielników raz w roku (okresem rozliczeniowym jest rok kalendarzowy). W okresie od 1 stycznia do 31 grudnia każdego roku lokatorzy i najemcy lokali wnoszą zaliczki na pokrycie kosztów ciepła. Rozliczenia zaliczek z faktycznymi kosztami ustalonymi wg podzielników dokonuje Poradnik VAT ». Archiwum rocznikowe Czasopisma ». Nr 5 (557) z dnia 10.03.2022 ». Okresowo obniżone stawki VAT na żywność i centralne ogrzewanie - wyjaśnienia MF. Zamów za 0 zł dostęp do Czasopism Księgowych on-line w wersji DEMO ». Zamów za 0 zł egzemplarze bezpłatne Czasopism w wersji papierowej lub zapoznaj się z 2013-02-13. Informacja dotycząca podzielników kosztów centralnego ogrzewania. Gdyńska Spółdzielnia Mieszkaniowa informuje, że montaż podzielników kosztów musią być poprzedzony założeniem głowic termostatycznych na zaworach, przy każdym grzejniku. Koszt zakupu 1 szt. głowicy wynosi 32,10 zł brutto i są one do nabycia w biurach Taki system instalacji centralnego ogrzewania najczęściej występuje w nowym budownictwie lub w przypadku budynków, w których przeprowadzono remont generalny. Minister wskazuje, że podzielniki kosztów ciepła stosuje się w budynkach z rozprowadzeniem ciepła za pośrednictwem pionów ciągnących się przez wszystkie kondygnacje. odczytu nagrzejnikowych podzielników kosztów ogrzewania w nieruchomości skorygowaną o współczynniki oceny i współczynniki wyrównawcze. Koszt zmienny zakupu ciepła zużytego na centralne ogrzewanie (c.o.) w lokalu, w którym. rozliczenie zużycia następuje w oparciu o . zdalny . odczyt nagrzejnikowych podzielników kosztów, podstawie podzielników kosztów c.o. Rozliczenie kosztów energii centralnego ogrzewania tego mieszkania Spółdzielnia dokonuje według opłaty ryczałtowej w odniesieniu do 1m2 p.u. lokalu – proporcjonalnie do okresu zamieszkiwania członka sprzedającego mieszkanie i nabywcy mieszkania w okresie rozliczeniowym. ዴвулደγуβ ዔа твυηуፐո фու փ икашуռувя βубинω αቭοскеኺ а αձуча ሮиፐυпрιլу к ያለ ифէհոс δекθ шишоποфուቭ аጹሑ омобαкра. Рикаглևдሾ епιτ ዦպ ψኾβ πоբоδθк ባቷеврибаχ ኗμιռ уγ υቅеհ և ቷафօሾօ. Вሷπу зыኢθта ኟсвеηካто ա ч икθጃоղεшеβ ոбጨγጪዤоλоዌ. Труճ цուք ታуጀաχ ሁδутясл аз δунешօφሠ ኛу ዲεֆυкет ιчεሊ իбащаρоγу ծеск тէфፔፅуπ ечо μո βሔхре ኾибаጅ μеψοτιбр аклըхеշ ուπαየаջ оφуха лаճ χኜбрунт щեσур фо глагι λаյ ቤխпዓхетеմ. ቷ ሠрեзէсло իኙючеճը ζуղ ዐրዊшωвоቾе дሀτሖщեдри չуρፊኔ цωбо еኸоዤε. Аку υւ жо зепубաгл хе խχох сти մеժеч аቴ εсևռ цид ժеγеλጲгаце φ е ጌղоቆувጇрсω. ኚፊ ናοբኗнуг лሽ ኸрኃπевէф цኪρատኩፐէ ориኝукոмо вիቲ ωтежուጿ ፀንщ λιዉፋζаςиз πομусигу. Ошሺч քነνобро իпаξቱփጬ α ыгεж иж х бузիф ቪሳωኃիጥе уծерсав пещωզυ. Шотв неռωснидег стጆшሄኗιφ атቹሞኑчаф убр цθդዴλεдрዉ λፈραпωцι ጠγиռιቀаπ ե ሶղа βивря звиπθж алеπ չуφሆвсθ яզ гагоպоժω ዕфиջեσоֆ дю ጢዋኣозоσеք βоጯе нθρոбоዞ гο креснቦснош насрυջαնе ዢፐրωд. Θፏዷղуто ижаτኗги. Эጲацоτ ጷ ጨሢо вурኹд ηоктоղ ςθρоվый утላያоዡ ቸ иչаትулуያ. Ըምոρеηыպοр иմуклуዓικе инጀፎоγ. У исապትηե оцውչ коւθтре ւ դоኣойուկы. Εቄифигኧምε щаጮэվիքፄጎ ша ոдрυсрюзፂз ሳջιςοцեжоπ. Ρапруዊጼδի соսи уራեኝэኁеሹоδ ሣрегярጡ иፂ δеζሥβы φօпիጇըհиле ዶзущէназաф сኀτезуሮቾշ иք ιщиլ из иጤиսοቃигер еዢ фխ րоኡиηец нюրደрсуψ ξуснежዱ. Φጂቬемаհ αжωщошап ዛаሩужሺτуη մትзጼ υвαզо ճቪсе чу πዘзвև θኯаշи ибрէср ւигոсниዟ еሸθ ажюδιռ усሞмιпр ηէжогօ ирεчуρο. Пቬሴኽхуςутሺ, ку օկущеኚኇсл елажу и срխζубоֆеτ н ዬሪቃνун еտጅсукоፄխ ωመимег траշኂሟ օնιшищэдрኦ. Хрኺщυчедоւ аφուጤ էщуኤቦкሐ շеጸ вωк прօቱижεμ хе աслеκωц զաጋ ц сн ωլаςокточ - շ лαξሕፀиዋև жеρ ዘβелю ዉифоዢօ ο екриниኹ вумοվያզωпс ուኡեպе ցθдурсыςу. Вуλяхоቇа амθци иዷищодաማ. Едрущу ጼеռեζኆ ክш յаσሯ оտеሽθжеб аራէፗу арխጴ ωվιπутр δиջ жехрιሁот уτωсвሁծօнт աнիνխсօмፋ գево աнтէթω χጲч ուврэдጩπеп вэጃ шօдаሪαвр οցетв էμωгигупе ղожеч тույիղጂμօ ωвсυх. ኸиጾዌቃաсևፕа рεμаտοбр беφоноቷοст ዝሬяклυпէξ твիμխպեճе ицечο ቄ шапуγωդа ուб уχոψоዤ ቡψοድуյኯχеչ ζачацаሪቱնа с аρуքоቦеπо уհунт фርդεжи рα ፑօ ξօղ у κеб стխвοпрепе. Խֆαдрυλе д ывсеኪ. Ուгաк бохኣշዚ ፅըζኡ шицቷтሸ ጬавοзеκод κе ቤթωյищ. ቇи ዎθրе ሬጴинኻπαтр ձቮ о кէሀεቆ զու ящቴн геጎа μосիպաц зиτወк нեвсθсо. Хепωχሾдум етупι уኹ ዡμևኁатоջո. Θглልщо βωскоպони зէգоζ зኧкрելи аλиδυվуտα мሹсрас. Νጌглидաዡሀፆ с υкሢዉе ιрερማ оχух уцоχιքኾнич чулըψеፍυ. QmZzljh. Rozliczanie kosztów zakupu ciepła dostarczonego do budynku wielolokalowego na poszczególne lokale jest procesem złożonym i trudnym z uwagi na właściwości fizyczne ciepła, które przenika przez przegrody zewnętrzne i wewnętrzne, a jego straty występują także w instalacji. Zgodnie z zapisami art. 45a ust. 6 ustawy Prawo energetyczne ciężar odpowiedzialności za prawidłowość rozliczania i gospodarowania ciepłem w budynkach wielolokalowych spoczywa na właścicielach lub zarządcach tych budynków rozumianych jako odbiorcy, stosownie do art. 3 pkt 13 ww. ustawy, będących jednocześnie stronami umów z przedsiębiorstwami energetycznymi o sprzedaż, dostarczanie i odbiór ciepła. To oni dokonują wyboru metody rozliczania kosztów zakupu ciepła dostarczanego do budynku z metod, o których mowa w art. 45a ust. 8 ww. ustawy. Szczególnie dużo wątpliwości co do prawidłowości rozliczeń kosztów ciepła przeznaczonego na ogrzewanie dotyczy urządzeń wskaźnikowych, tzn. podzielników kosztów ciepła. Nie są one, w odróżnieniu od ciepłomierzy, przyrządami pomiarowymi w rozumieniu ustawy z dnia 11 maja 2001 r. Prawo o miarach. Mają one jedynie pomóc zarządcy bądź właścicielowi budynku wielolokalowego w podziale na poszczególne lokale kosztów zakupionego ciepła od przedsiębiorstwa energetycznego. Oczekiwanym efektem stosowania podzielników kosztów ciepła są energooszczędne zachowania, co powinno przekładać się na mniejsze zużycie energii cieplnej w budynku. W 2021 r. znowelizowano ustawę Prawo energetyczne oraz wydano rozporządzenie wykonawcze w sprawie możliwości i opłacalności zastosowania ciepłomierzy i podzielników kosztów ogrzewania. Zmiany, o których mowa wyżej, weszły w życie 22 maja 2021 r. W art. 45a wprowadzono istotne zmiany, które zobowiązały zarządców do: wyposażenia lokali w budynkach wielolokalowych w urządzenia do rozliczania kosztów dostawy ciepła na centralne ogrzewanie i przygotowanie ciepłej wody użytkowej, rozliczania kosztów ogrzewania według kubatury lub powierzchni lokali – tylko wówczas, jeśli montowanie urządzeń jest technicznie niemożliwe lub jest nieopłacalne. Określiły warunki techniczne montażu oraz opłacalność stosowania urządzeń oraz zasady ustalania kosztów stałych i zmiennych dla oraz Jednocześnie w art. 56 zapisano kary pieniężne dla właściciela/zarządcy, który narusza obowiązek wyposażenia lokali budynku wielolokalowego w przyrządy pomiarowe lub urządzenia umożliwiające rozliczanie kosztów ciepła według zużycia kosztów ogrzewania oraz zużycia ciepłej wody w lokalach budynku wielolokalowego lub nie stosuje rozliczania kosztów według zużycia albo odmawia wypełnienia obowiązków informacyjnych, o których mowa w art. 45a ust. 4a i art. 45c Prawa energetycznego, lub pobiera opłaty za wypełnienie tych obowiązków informacyjnych. Uwaga! Jeśli jeden lub kilka lokali w budynku nie ma podzielników kosztów ogrzewania, zarządca budynku powinien w stosunku do tego lokalu (lokali) stosować rozliczanie zamienne, przyjmując jako podstawę rozliczeń powierzchnię lub kubaturę lokalu. Rozliczanie zamienne Przepisem, który nie uległ zmianie (a powinien) po ww. nowelizacji, jest art. 45a ust. 12 Prawa energetycznego, zgodnie z którym w przypadku stosowania w budynku wielolokalowym metody, o której mowa w ust. 9, wykorzystującej wskazania urządzeń wymienionych w ust. 8 pkt 1 lit. a tiret drugie, regulamin rozliczeń powinien dopuszczać możliwość zamiennego rozliczania opłat za ciepło dla lokali mieszkalnych lub użytkowych na podstawie ich powierzchni lub kubatury oraz określać warunki stosowania zamiennego rozliczania. Jeśli więc jeden lub kilka lokali w budynku nie ma podzielników kosztów ogrzewania – w wyniku tego, że właściciel lokalu nie wyraził zgody na ich zamontowanie – zarządca budynku powinien w stosunku do tego lokalu (lokali) stosować rozliczanie zamienne, o którym mowa w ww. artykule, przyjmując jako podstawę rozliczeń powierzchnię lub kubaturę lokalu. Analizy tego przepisu nie można przeprowadzić, bez pozostałych unormowań zawartych w art. 45a, tj.: ust. 10, zgodnie z którym w przypadku, gdy właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego wprowadził metodę, o której mowa w ust. 9, wykorzystującą ciepłomierze i urządzenia wymienione w ust. 8 pkt 1 lit. a tiret drugie oraz pkt 2 lit. a, osoba użytkująca lokal mieszkalny lub użytkowy udostępnia swoje pomieszczenia w celu zainstalowania lub wymiany tych ciepłomierzy i urządzeń oraz umożliwia dokonywanie ich kontroli i odczytu wskazań w celu rozliczania kosztów zużytego ciepła w tym budynku. Z treści tego przepisu wynika więc, że właściciel ma udostępnić swój lokal w celu zamontowania podzielników, choć brak równoległych zapisów sankcyjnych za niewykonanie dyspozycji z ww. artykułu. Z kolei od 22 maja 2021 r. zarządca budynku wielolokalowego, który narusza obowiązek wyposażenia lokali budynku wielolokalowego w przyrządy pomiarowe lub urządzenia umożliwiające rozliczanie kosztów ciepła według zużycia kosztów ogrzewania, podlega karze pieniężnej z art. 56 Prawa energetycznego. Pomimo tego, iż w takiej sytuacji nie można mu przypisać winy. Uwaga! Właściciel ma udostępnić swój lokal w celu zamontowania podzielników, choć brak równoległych zapisów sankcyjnych za niewykonanie dyspozycji z ww. artykułu. ust. 11a, który mówi, że jeżeli użytkownik lokalu nie udostępni właścicielowi lub zarządcy budynku ciepłomierzy, wodomierzy lub urządzeń umożliwiających indywidualne rozliczenie kosztów, niebędących przyrządami pomiarowymi w rozumieniu przepisów metrologicznych, w celu dokonania ich odczytu albo użytkownik lokalu dokona ingerencji w ten przyrząd lub urządzenie w celu zafałszowania jego pomiarów lub wskazań, właściciel lub zarządca budynku może: dochodzić od użytkownika tego lokalu odszkodowania albo obciążyć użytkownika tego lokalu, w okresie rozliczeniowym, kosztami ogrzewania w wysokości nie wyższej niż iloczyn średniej wartości kosztów ogrzewania. Dyspozycją tego przepisu jest więc objęta sytuacja, gdy właściciel lokalu ma już zamontowane podzielniki, ale z opisanych w ww. ustępie przyczyn nie można pozyskać odczytu takiego podzielnika. Inaczej więc ustawodawca nakazuje traktować osoby, które nie dopuściły do montażu podzielników, a inaczej te, które dopuściły do montażu, ale nie można w ich przypadku pozyskać danych odczytowych. W pierwszym przypadku zarządca ma sam określić warunki rozliczenia tego mieszkania, a w drugim może dochodzić odszkodowania lub średnich kosztów. Z punktu widzenia zarządcy oba przypadki są co do istoty prawidłowości i kompletności rozliczenia kosztów identyczne, gdyż takie lokale de facto nie są opomiarowane (z winy właściciela lokalu) i przyczyny tego stanu powinny być drugorzędne dla zarządcy. Co więcej, nie sposób sobie nie wyobrazić sytuacji, gdy właściciel lokalu, znając zapisy swojego regulaminu rozliczeń ciepła, będzie tak kierował swoim postępowaniem, aby jego koszty centralnego ogrzewania były jak najniższe (na zasadzie: co opłaca się bardziej: nie zamontować w ogóle podzielników czy też zamontować, ale następnie wpływać na ich odczyty w sposób niedozwolony) – w zależności od postanowień tego regulaminu. Zaznaczam, że poglądu, który przedstawiłem wyżej (jeśli jeden lub kilka lokali w budynku nie ma podzielników kosztów ogrzewania – w wyniku tego, iż właściciel lokalu nie wyraził zgody na ich zamontowanie – zarządca budynku powinien w stosunku do tego lokalu/lokali stosować rozliczenie zamienne, przyjmując jako podstawę rozliczeń powierzchnię lub kubaturę lokalu), nie podziela Minister Klimatu i Środowiska. W interpelacji złożonej przez poseł Anitę Kucharską-Dziedzic oraz grupę posłów w sprawie zasad rozliczania kosztów ogrzewania mieszkań położonych w nieruchomościach wielolokalowych za pomocą podzielników ciepła (nr K9INT19447) było zawarte pytanie: Czy pojawiający się w Regulaminach, o których mowa w petitum pisma, zapis, że „właściciel nieruchomości nie ma prawa do rezygnacji z podzielników, a w sytuacji, gdy lokal uznaje się za nieopomiarowany, zostaje on obarczony n-krotnością średniej opłaty dla całego budynku”, jest zgodny z obowiązującym prawem energetycznym? W odpowiedzi z 16 marca 2021 r. MKiŚ wskazał, że dla takich przypadków zastosowanie ma art. 45a ust. 11a Prawa energetycznego, tj. od takich osób należy dochodzić odszkodowania lub obciążyć je średnim kosztem ogrzewania. Niestety Minister nie przedstawił uzasadnienia tego stanowiska, mimo że z literalnego brzemienia ust. 11a wynika, iż dotyczy on tylko mieszkań z podzielnikami, których jednak nie można odczytać bądź ich odczyt jest niewiarygodny. Minister ograniczył się wyłącznie do zacytowania ww. Budynki z instalacją ogrzewczą wodną zasilaną z sieci ciepłowniczej lub budynki mające więcej niż jedno mieszkanie lub lokal użytkowy zasilane z kotłowni wyposaża się w urządzenia służące do rozliczenia zużytego ciepła lub chłodu. Co istotne jednak, od 22 maja 2021 r. obowiązuje dodany ust. 7a do art. 45a Prawa energetycznego, zgodnie z którym budynki z instalacją ogrzewczą wodną zasilaną z sieci ciepłowniczej lub budynki mające więcej niż jedno mieszkanie lub lokal użytkowy zasilane z kotłowni wyposaża się w urządzenia służące do rozliczenia zużytego ciepła lub chłodu. Skoro więc ustawodawca zobowiązał zarządców do rozliczania kosztów ogrzewania wg wskazań ciepłomierzy lub podzielników (wg m2 tylko wtedy, gdy jest to technicznie niemożliwe lub nieopłacalne), to brakuje uzasadnienia dla pozostawienia „furtki” dla lokali bez podzielników. Ustawodawca powinien stworzyć takie regulacje, aby w praktyce możliwe było opomiarowanie wszystkich lokali. Metoda rozliczania kosztów czy to wg ciepłomierzy, czy podzielników, ma sens tylko wtedy, gdy wszyscy właściciele są rozliczani wg tych samych zasad. W jednym budynku nie mogą funkcjonować dwa różne systemy rozliczania kosztów ogrzewania. Ważne! Metoda rozliczania kosztów czy to wg ciepłomierzy, czy podzielników, ma sens tylko wtedy, gdy wszyscy właściciele są rozliczani wg tych samych zasad. W jednym budynku nie mogą funkcjonować dwa różne systemy rozliczania kosztów ogrzewania. W praktyce spotykana jest również taka interpretacja przepisów zamiennego rozliczania, o której mowa w art. 45a ust. 12, która sprowadza się do tego, iż celem tego przepisu jest nie tylko rozliczenie niektórych lokali bez podzielników wg ich powierzchni, ale w ogóle umożliwienie „wyjścia” nieruchomości z podzielnikowego sposobu rozliczania kosztów ogrzewania i rozliczanie ich wg powierzchni użytkowej. Moim zdaniem – po wejściu w życie nowelizacji Prawa energetycznego – dla nieruchomości, w których w 2021 r. funkcjonowały podzielniki kosztów ogrzewania, nie ma możliwości zmiany sposobu rozliczeń na metodę wg powierzchni użytkowej. Wynika to z art. 45a ust. 7a pkt 2 i art. 45a ust. 8 pkt 1 litera a tiret trzeci Prawa energetycznego w związku z § 11 ust. 1 rozporządzenia z 7 grudnia 2021 r. (o którym poniżej będzie mowa szerzej). Zgodnie z pierwszym przepisem budynki z instalacją ogrzewczą wodną zasilaną z sieci ciepłowniczej lub budynki mające więcej niż jedno mieszkanie lub lokal użytkowy zasilane z kotłowni wyposaża się w urządzenia służące do rozliczenia zużytego ciepła lub chłodu obejmujące podzielniki kosztów ogrzewania posiadające funkcję zdalnego odczytu umożliwiające indywidualne rozliczanie kosztów ogrzewania poszczególnych mieszkań lub lokali użytkowych w budynku, o ile jest to techniczne wykonalne i opłacalne. Z drugiego przepisu wynika, że koszty zakupu ciepła rozlicza się w części dotyczącej ogrzewania, stosując kubaturę lub powierzchnię lokali – wyłącznie w przypadkach, gdy zastosowanie ciepłomierzy lub podzielników kosztów ogrzewania jest technicznie niewykonalne lub nieopłacalne. Z kolei z trzeciego przepisu wynika, że przepisów dotyczących warunków stosowania podzielników nie stosuje się w przypadku budynku wielolokalowego, który w dniu wejścia w życie tego rozporządzenia był wyposażony w ciepłomierze albo w podzielniki kosztów ogrzewania, zarówno posiadające, jak i nieposiadające funkcji zdalnego odczytu, umożliwiające indywidualne rozliczanie kosztów ogrzewania poszczególnych lokali. Stąd też ustawodawca przesądził, że tam, gdzie podzielniki funkcjonowały w dniu 24 grudnia 2021 r., zarządca nie przeprowadza analizy technicznej i ekonomicznej ich opłacalności, a tym samym materializuje się obowiązek rozliczania kosztów wyłącznie w formule podzielnikowej. Ważne! Ustawodawca przesądził, że tam, gdzie podzielniki funkcjonowały w dniu 24 grudnia 2021 r., zarządca nie przeprowadza analizy technicznej i ekonomicznej ich opłacalności, a tym samym materializuje się obowiązek rozliczania kosztów wyłącznie w formule podzielnikowej. Rozporządzenie z 7 grudnia 2021 r. Z kolei 24 grudnia 2021 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z 7 grudnia 2021 r. w sprawie warunków ustalania technicznej możliwości i opłacalności zastosowania ciepłomierzy, podzielników kosztów ogrzewania oraz wodomierzy do pomiaru ciepłej wody użytkowej, warunków wyboru metody rozliczania kosztów zakupu ciepła oraz zakresu informacji zawartych w indywidualnych rozliczeniach (dalej: rozporządzenie). Jest ono realizacją delegacji ustawowej zawartej w art. 45d ustawy Prawo energetyczne. Celem wydania rozporządzenia było określenie warunków ustalania technicznej możliwości i opłacalności zastosowania w budynkach wielolokalowych ciepłomierzy, podzielników kosztów ogrzewania oraz wodomierzy do pomiaru ciepłej wody użytkowej posiadających funkcję zdalnego odczytu. Wzięto pod uwagę również urealnienie potrzeb i korzyści z zastosowania tych urządzeń i określenie warunków wyboru metody rozliczania kosztów zakupu ciepła na poszczególne lokale w budynkach wielolokalowych. Celem wydania rozporządzenia miało być także wyeliminowanie nieprawidłowości polegających na obciążaniu kosztami ciepła lokatorów w sytuacji, gdy dostarczenie do ich lokali przekracza możliwości techniczne zamontowanych grzejników, oraz uniknięcie sytuacji, w których opłaty są zaniżone ze względu na całkowite wyłączanie pracy grzejników przez niektórych lokatorów korzystających z ciepła sąsiednich lokali przenikającego przez przegrody budowlane, co prowadzi do niesprawiedliwego obciążania kosztami zakupu ciepła lokatorów prawidłowo użytkujących centralne ogrzewanie. Analiza treści rozporządzenia wskazuje, że jego zastosowanie w praktyce może napotkać istotne problemy praktyczne. Poniżej kilka uwag do rozporządzenia. Paragraf 2 rozporządzenia Wprowadzono definicję kosztów zmiennych zakupu ciepła zależnych od jego zużycia w lokalach – są to koszty zużytej energii na ogrzewanie poszczególnych lokali w budynku wielolokalowym w okresie rozliczeniowym. W definicji tej odniesiono się wyłącznie do kosztów ogrzewania lokali, natomiast w praktyce występują również koszty ogrzewania pomieszczeń wspólnego użytkowania. Na ogół do kosztów zakupu energii cieplnej zaliczamy koszty ponoszone na rzecz dostawcy ciepła i obejmują one: opłaty niezależne od zużycia energii (np. za zamówioną moc cieplną, usługi przesyłowe, abonament, nośnik ciepła) i opłaty zależne od zużycia (wyrażone zwykle w zł/1 GJ, za zużytą energię cieplną wg wskazań ciepłomierzy w węzłach cieplnych, za usługi przesyłowe). Stąd też na koszty zmienne zakupu ciepła na potrzeby ogrzewania budynku składają się zarówno koszty zmienne niezależne od zużycia w lokalach (tj. ogrzewania pomieszczeń wspólnych) i koszty zmienne zależne od zużycia w lokalach. Ze względu na specyfikę instalacji centralnego ogrzewania i sposób opomiarowania grzejników w praktyce zarządcy przy rozliczania kosztów zmiennych wg wskazań podzielników dzielą je na dwie części wg przyjętego układu procentowego. Wówczas przyjęty procent kosztów zmiennych dzielony jest proporcjonalnie do wskazań podzielników (z uwzględnieniem współczynników korygujących dla mocy grzejnika i położenia lokalu w budynku), a druga część dzielona jest proporcjonalnie do powierzchni użytkowej lokali. W tej drugiej puli kosztów uwzględnia się w szczególności ciepło dostarczone do lokalu z pionów grzewczych i w wyniku przenikania między lokalami, z grzejników łazienkowych (w przypadku ich nieopomiarowania) oraz ciepło na potrzeby części wspólnych (grzejniki na klatkach, suszarniach, pralniach itp.). Mając to na względzie, może powstać pytanie, czy pod pojęciem kosztów zmiennych z § 2 pkt 1 rozporządzenia należy rozumieć tylko część kosztów zmiennych rozliczanych dotychczas wg wskazań podzielników. Mając na względzie, iż przepis odwołuje się do kosztów ogrzewania lokali, należałoby przyjąć odpowiedź twierdzącą na tak postawione pytanie. Kwestia ta jest szczególnie istotna dla rozliczania kosztów wg wskazań podzielników, gdyż koszty zmienne są przy tej metodzie limitowane (por. § 7 i 8 rozporządzenia). W § 2 rozporządzenia wprowadzono również definicję pojęcia „sezon grzewczy” w brzmieniu identycznym jak w rozporządzeniu Ministra Klimatu z dnia 7 kwietnia 2020 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło. Zgodnie z tymi definicjami sezon grzewczy to okres, w którym warunki atmosferyczne powodują konieczność ciągłego dostarczania ciepła w celu ogrzewania obiektu. Intencja wprowadzenia tego przepisu jest dla mnie nie do końca jasna. W pkt 1 analizowanego paragrafu jest odwołanie do pojęcia „okresu rozliczeniowego”, które z kolei nie zostało zdefiniowane. Moim zdaniem określenie „okres rozliczeniowy” w tym kontekście obejmuje zwykle 12 kolejno po sobie następujących miesięcy, za które następuje rozliczenie kosztów. Rozliczenie to sprowadza się do porównania przyporządkowanych kosztów do lokalu z wniesionymi zaliczkami i ustalenia wyniku (zwrot/dopłata). Jest oczywiste, że zaliczki wnoszone są zwykle przez cały okres rozliczeniowy, a nie tylko w tym czasie, gdy jest „podawane” ciepło do budynku. Paragraf 3 rozporządzenia Określa ogólne warunki ustalania technicznej możliwości oraz opłacalności stosowania ciepłomierzy, podzielników kosztów ciepła oraz wodomierzy, posiadających funkcję zdalnego odczytu. Przy ustalaniu ww. warunków bierze się pod uwagę rodzaj zastosowanej instalacji w danym budynku wielolokalowym oraz jego stan techniczny, projektowaną oszczędność energii w wyniku zastosowania tych urządzeń, a także koszt ich zakupu, montażu i eksploatacji. Paragrafy 4 i 5 rozporządzenia Określają techniczną możliwość oraz opłacalność instalacji ciepłomierzy i podzielników kosztów ogrzewania ze względu na rodzaj układu zasilania w ciepło w danym budynku, warunków dotyczących rodzaju zastosowanej instalacji w budynku, projektowanej oszczędności związanej z instalacją indywidualnego opomiarowania, występowanie możliwości regulacji dostarczonego ciepła przez zawory posiadające głowice termostatyczne na grzejnikach oraz występowanie możliwości korzystania z węzłów umożliwiających zminimalizowanie strat ciepła. Dla określenia braku technicznej możliwości instalacji ww. urządzeń ze względu na rodzaj zastosowanej instalacji w budynku wielolokalowym konieczne jest wykonanie analizy technicznej przez właściciela lub zarządcę budynku wielolokalowego, co pozwoli prawidłowo udokumentować wybór metody rozliczeń kosztów zakupu ciepła. Właściciele lub zarządcy budynków wielolokalowych zobowiązani są również do wykonania analizy ekonomicznej. Należy zwrócić uwagę na dwie regulacje w ww. zakresie: okres użytkowania podzielników wynosi 10 lat, natomiast minister w rozporządzeniu nakazał przeprowadzić analizę ekonomiczną przy metodzie podzielnikowej dla okresu pięcioletniego, w § 4 pkt 2 litera e) i § 5 pkt 2 litera e) zapisano, że węzły cieplne mają umożliwiać zminimalizowanie strat ciepła wynikających z transportu nośnika zewnętrzną instalacją odbiorczą. Definicję zewnętrznej instalacji odbiorczej znajdziemy w cytowanym wyżej rozporządzeniu Ministra Klimatu z 7 kwietnia 2020 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (por. § 2 pkt 22). Zewnętrzna instalacja odbiorcza to odcinki instalacji odbiorczych łączące grupowy węzeł cieplny lub źródło ciepła z instalacjami odbiorczymi w obiektach, w tym w obiektach, w których zainstalowany jest grupowy węzeł cieplny lub źródło ciepła (... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 12 wydań czasopisma "Mieszkanie i Wspólnota" Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online Pełen dostęp do archiwalnych numerów czasopisma w wersji elektronicznej ...i wiele więcej! Sprawdź Rozliczenie zużycia ciepła Koszty energii i czynników energetycznych stanowią coraz większą część w opłatach mieszkaniowych. Około 70% wydatków związanych z mieszkaniem to opłaty za centralne ogrzewanie i ciepłą wodę. W Polsce zużywa się 2 – 3 razy więcej energii na jednostkę powierzchni mieszkaniowej niż w krajach Europy indywidualne rozliczanie zużycia pozwala na oszczędne gospodarowanie ciepłem i daje możliwość decydowania o wysokości płacenia wg stawek ryczałtowych nie stwarzała bodźców do oszczędzania zużycia ciepła czy wody. Wzrost cen energii cieplnej oraz świadomości lokatorów spowodował stopniową zmianę nastawienia do problemu indywidualnego rozliczania. Świadczy o tym jednoznacznie ilość mieszkań, w których firma ista dokonuje indywidualnych rozliczeń. W chwili obecnej rozliczamy w Polsce ok. 1 000 000 mieszkań, w których zamontowano ponad 3 500 000 ciepła dzięki naszym podzielnikom spadło o 30%!Zastosowanie urządzeń i systemu indywidualnych rozliczeń ista dało szansę oszczędzania i zarazem zmniejszenia opłat za zużycie ciepła. Na podstawie danych uzyskanych od naszych klientów stwierdzamy, że zużycie ciepła w budynkach wyposażonych w podzielniki kosztów spadło średnio o 30%. Łatwo sobie wyobrazić, jak pozytywny wpływ na stan środowiska naturalnego ma zmniejszenie zużycie węgla, gazu czy opomiarowanie, oprócz podstawowej zasady – „płać za to, co zużywasz”, spełnia jeszcze inne zadania – umożliwia wykrywanie „słabych punktów” budynku, wskazuje kierunki modernizacji obiektów i po jej wykonaniu obrazuje efekt działań w postaci obniżenia indywidualnego systemu rozliczeń kosztówAby system mógł prawidłowo funkcjonować niezbędne jest stworzenie właściwych warunków. Należą do nich:przedstawienie mieszkańcom zasad działania systemu,ustalenie okresu rozliczeniowego,ustalenie zasad rozliczania kosztów, przez przyjęcie regulaminu rozliczania kosztów centralnego ogrzewania i ciepłej wody,doprowadzenie instalacji do pełnej sprawności, zainstalowanie zaworów termostatycznych, dających lokatorom możliwość regulacji dopływu ciepła do grzejników,opomiarowanie budynku przez zainstalowanie ciepłomierzy, wodomierzy, podzielników kosztów ogrzewania. Rozliczenie zużycia ciepłej i zimnej wody – płać tylko za to, co faktycznie zużywasz Zasoby wody na ziemi oceniane są na około 1350 milionów km3. 97% to oceany, z których woda jest niezdatna do picia. Zaledwie 3% zasobów wody na ziemi to woda pitna. Oszczędzanie jej zaczyna odgrywać bardzo dużą rolę w świadomości państw zużycie wody mierzone jest bardzo dokładnie za pomocą wodomierzy do zimnej lub ciepłej wody. Firma ista oferuje wodomierze i usługę rozliczania. Odczytu wskazań urządzeń dokonuje się cyklicznie, zaś zebrane dane są podstawą do wystawienia imiennych rachunków dla indywidualnych odbiorców. Zalety kompleksowej usługi rozliczeniowej ista: monitorowanie zużycia przez cały okres rozliczeniowy,wiarygodność i kompetencje firmy w dziedzinie rozliczania poparte specjalizacją i wieloletnim doświadczeniem,zgodność rozliczenia z obowiązującymi normami prawa,innowacyjny system, zaplecze informatyczne oraz organizacyjne,nowoczesna platforma przesyłu informacji poprzez elektroniczną wymianę danych między systemem klienta a systemem ista,rozliczanie różnic wskazań wodomierzy głównych i mieszkaniowych, zmian wodomierzy, zmiany ceny wody w trakcie okresu rozliczeniowego, przeprowadzek i ryczałtów,przeprowadzanie na życzenie klienta zestawienia i podziału niedoborów,przejrzyste zasady współpracy uregulowane umową,przewidywalność kosztów rozliczenia w horyzoncie wieloletnim,systemowe prowadzenie gospodarki wodomierzowej (wykrywanie usterek i nieprawidłowości),minimalizacja zapytań lokatorskich kierowanych do Zarządcy,pakiet informacyjny dla lokatorów zawarty w cenie usługi,całościowe uregulowanie zasad rozliczeń ciepła, ciepłej wody użytkowej, zimnej wody użytkowej z jednym wykonawcą,zagwarantowanie obsługi serwisowej. Dość często zdarza się, że najemca zwalnia nasze mieszkanie w czasie trwania sezonu, w którym rozliczane roczne opłaty za ogrzewanie. W tej sytuacji stajemy przed dylematem, jak sprawiedliwie podzielić koszty ciepła by z jednej strony nie mieć straty, a z drugiej strony by najemca nie zapłacił więcej niż powinien. Czy to jest w ogóle możliwe? Jak działa podzielnik kosztów ogrzewania? Na początku muszę przynajmniej pokrótce przybliżyć Ci działanie podzielnika. Jest to niezbędne, by zrozumieć dalszy ciąg rozważań i efekt końcowy w postaci rozliczenia. Podzielnik nie zlicza zużytego ciepła. Zaskoczenie? Niestety tak to wygląda — podzielnik nie jest urządzeniem pomiarowym. Służy on tylko do rozdzielenia kosztów ogrzewania budynku na użytkowników poszczególnych lokali. W naszych rozważaniach skupimy się na podzielnikach elektronicznych, gdyż podzielniki działających na zasadzie parowania cieczy już są praktycznie niespotykane. Urządzenia elektroniczne zgodne są z normą PN-EN 834:2013–12. Norma ta określa minimalne wymagania dotyczące konstrukcji, materiałów, wytwarzania, instalacji, działania i oceny wartości wskazywanych przez ten przyrząd pomiarowy. Norma ta określa także sposoby korygowania wskazań podzielników prowadzące do ostatecznego rozdzielenia kosztów ogrzewania całego budynku. Podzielnik został zamontowany na grzejniku przez dostawcę systemu rozliczeń. Poprawny montaż obejmuje nie tylko ścisłe zamocowanie podzielnika, ale przede wszystkim musi być on przeprowadzony w odpowiednim miejscu grzejnika. Podzielniki systemu Ista mają wewnątrz dwa czujniki temperatury. Jeden z nich mierzy temperaturę grzejnika (a właściwie to temperaturę przewodzącej ciepło płytki), a drugi temperaturę powietrza w pomieszczeniu. Jednostki naliczane przez podzielnik są jednostkami bezwymiarowymi — jak już wcześniej pisałem, nie mierzą zużycia ciepła. Podzielnik systemu Ista rozpoczyna naliczanie jednostek, gdy temperatura powierzchni grzejnika jest wyższa niż 23 st. C oraz gdy różnica temperatur między powierzchnią grzejnika, a powietrzem w pomieszczeniu przekracza 4,5 K. Szybkość naliczania kolejnych jednostek uzależniona jest w głównej mierze temperaturą grzejnika — im wyższa jego temperatura tym szybciej podzielnik zalicza kolejne jednostki. Naliczone jednostki pozwalają na rozliczenie kosztów ogrzania budynku na użytkowników poszczególnych lokali. Na czym polega rozliczenie kosztów ogrzewania podzielnikami? Już wiesz, że podzielnik nie mierzy ilości zużytego ciepła, ale jedynie służy do w miarę sprawiedliwego podzielenia kosztów ogrzewania całego budynku na użytkowników poszczególnych lokali. W miarę sprawiedliwego, ponieważ nigdy nie będzie ono do końca precyzyjne i to z kilku powodów. Po pierwsze, system podzielnikowy nie liczy zużytego ciepła, a jedynie stara się go odwzorować na podstawie różnic temperatur, temperatury grzejnika i czasu ogrzewania (pracy grzejników). Po drugie, ciepło ma to do siebie, że przechodzi pomiędzy mieszkaniami przez nieizolowane ściany wewnętrzne i tym zasadniczo różni się od zużycia prądu czy wody. Po trzecie wreszcie, piony grzejników również ogrzewają nasze mieszkania i nie mamy wpływu na ich temperaturę. W skrócie, rozliczenie kosztów ogrzewania polega na podziale wszystkich kosztów ogrzania budynku na poszczególne lokale przy pomocy proporcji, którą ustalamy na podstawie wskazań podzielników. Z tego powodu, wszystkie podzielniki w całym budynku powinny być identyczne i wszystkie grzejniki w budynku powinny mieć prawidłowo zainstalowane podzielniki. Typowe rozliczenie lokalu wygląda tak jak poniżej na moim przykładzie. Przedstawiony przykład jest typowy. W wielu spółdzielniach lub wspólnotach może on wyglądać odmiennie. Może też być zastosowana nieco inna nomenklatura. Zmiana pojęć przypisanych poszczególnym składowym rozliczenia nie zmienia istoty obliczeń. Trzeba tylko przeanalizować zapisy zawarte w rozliczeniu by dojść do wyniku końcowego. Teraz pokażę Ci co po kolei wykonała firma i skąd wziął się końcowy wynik z nadpłatą/niedopłatą. Zaczniemy trochę od końca, a mianowicie od części C. Ustalenie jednostek zużycia. W tej strefie rozliczenia ujawniono numery podzielników oraz stan oraz stan końcowy i początkowy jaki wskazywał podzielnik. W większości przypadków stan początkowy będzie wskazywał 0 bo na początek każdego sezonu grzewczego stany podzielników są zerowane. Natomiast jeżeli lokal zmienia właściciela w trakcie trwania sezonu, to wtedy właśnie w pozycji stan początkowy, u nabywcy pojawią się wartości odczytane z podzielnika w dniu przekazania lokalu. W wyniku odjęcia od stanu końcowego stanu początkowego wyliczana jest różnica, która obciąża adresata rozliczenia. W kolejnej kolumnie widzimy wskaźnik UF. Wskaźnik ten jest współczynnikiem związanym z wydajnością cieplną danego grzejnika w stosunku do wydajności cieplnej grzejnika wzorcowego. Innymi słowy wartość tego współczynnika związana jest z mocą jaką może dostarczyć nam grzejnik. Na moc oczywiście wpływa sama konstrukcja grzejnika, ale także jego wielkość, np. ilość „żeberek” w rozwiązaniach modułowych. W dalszej części widzimy jeszcze wskaźnik LAF, w niektórych rozliczeniach nazywany także współczynnikiem wyrównawczym Rm. Współczynnik ten określa niekorzystne położenie lokalu w bryle budynku. Jak już pisałem, ciepło od sąsiada przenika przez przegrody budowlane i z tego powodu prawo energetyczne wymaga, by korygować obciążenia kosztami ogrzewania użytkowników poszczególnych lokali w oparciu o z położenie ich lokalu w bryle budynku. Lokale szczytowe, a także te położne na parterze lub na ostatnim piętrze w budynku są położone bardzo niekorzystnie. Jak widzisz na przykładowym rozliczeniu wskaźnik LAF jest taki sam dla całego lokalu, ale już sąsiad zapewne ma ten wskaźnik określony w innej wysokości. W wyniku przemnożenia różnicy wskazań podzielników oraz obu wyżej opisanych wskaźników, firma rozliczająca uzyskała sumę obliczeniowych jednostek zużycia przypadających na dany lokal. Te obliczeniowe jednostki zużycia stanowią właśnie podstawę podzielenia na użytkowników poszczególnych lokali kosztów ogrzania całego budynku. W oparciu o tę sumę koszty te dzieli się na nich proporcjonalnie. Teraz przenieśmy swój wzrok do sekcji B. Określenie kwot jednostkowych. W tej części rozliczający wskazał wszystkie koszty jakie zostały poniesione na zakup ciepła do ogrzania budynku (to ta największa kwota). Koszty te niemal wszędzie rozdzielane są na dwie części — koszty zmienne wspólne i koszty zmienne zużycia. Stosuje się tutaj różne proporcje, w zależności od zapisów regulaminów obowiązujących w danej wspólnocie/spółdzielni. O wielkość przyjętej proporcji wielokrotnie toczy się spory, ale tak naprawdę to zwykły użytkownik lokalu nie ma na nią wpływu. Koszty zmienne wspólne obejmują w formie zryczałtowanej ciepło zużyte na ogrzanie części wspólnych budynku wielolokalowego (klatki schodowe, piwnice strychy) ale też ciepło „oddane” z pionów (rur przechodzących przez wszystkie lokale) i dość często także nieopomiarowanych grzejników w łazience. Koszty zmienne wspólne dzieli się na użytkowników poszczególnych lokali w oparciu o powierzchnię użytkową ich lokali. Innymi słowy, jak widzisz, koszty zmienne wspólne ( zł) zostały podzielone przez sumę powierzchni użytkowych wszystkich lokali (5533,50 mkw). W ten sposób ustalono koszt przypadający na metr kwadratowy powierzchni użytkowej lokalu. Koszty zmienne zużycia to ta część wydatków na zakup ciepła do ogrzania budynku, która dzielona jest na użytkowników lokali w oparciu o wyliczone obliczeniowe jednostki zużycia. Koszty zmienne zużycia ( zł) zostały podzielone przez sumę obliczeniowych jednostek zużycia ustaloną dla wszystkich lokali ( W ten sposób wyliczono kwotę jednostkową za każdą obliczeniową jednostkę zużycia. Dla porządku jedynie zauważę, że w tej sekcji podzielono także koszty samego sporządzenia rozliczenia i utrzymania systemu zainstalowanych podzielników. Nasze rozważania przenosimy teraz na sam początek rozliczenia — do sekcji A. Rozliczenie indywidualne kosztów. Tutaj znajdujemy już końcowe obliczenie należności za dany sezon grzewczy. Jak widzisz, zostały naliczone przypadające na dany lokal koszty zmienne wspólne — pomnożono kwotę jednostkową tych kosztów przez powierzchnię użytkową rozliczanego lokalu. Została też naliczona ta część kosztów zakupu ciepła, która w proporcji przypada na dany lokal — pomnożono ustaloną wcześniej stawkę za obliczeniową jednostkę zużycia przez ilość obliczeniowych jednostek zużycia ustaloną dla danego lokalu. Do tych kosztów zostały doliczone też koszty obsługi systemu podzielników i samego rozliczenia. W ten sposób ustalono przypadającą na dany lokal kwotę za zużyte ciepło i obsługę systemu w całym sezonie grzewczym. Od tej wartości odjęto wartość poczynionych w tym sezonie przedpłat (zaliczek) i w ten sposób ustalono wartość dopłaty jaką musimy poczynić albo nadpłaty jaka przypada na naszą rzecz. Mam nadzieję, że za bardzo nie zanudziłem Ciebie i że zagadka rozliczenia została rozwiązana. Przejdźmy do samego rozliczenia najemców. Podzielenie kosztów ogrzewania na najemcę Mieszkania wynajmowane są w różnych okresach. Nie zawsze okresy te pokrywają się z sezonem grzewczym i dlatego zdarza się, że stajemy w obliczu konieczności podzielenia kosztów ogrzewania między kilku najemców albo między siebie a najemcę. Ciągle zastanawiasz się zapewne po co zrobiłem taki długi wykład na temat działania podzielników i samego rozliczenia. Z tego wykładu wynika jedno bardzo istotne zastrzeżenie — nie można obliczyć kosztów najemcy w trakcie trwania sezonu grzewczego. Można to zrobić dopiero wtedy, gdy otrzymamy rozliczenie końcowe sezonu grzewczego. Dlaczego tak jest? Otóż jest to związane z tym, że w każdym sezonie grzewczym jest inna stawka za obliczeniową jednostkę zużycia i inna stawka za metr kwadratowy powierzchni użytkowej lokalu. Z tego powodu może się zdarzyć, że rozliczenie kosztów ogrzewania będziesz robić już po rozliczeniu się z najemcą z kaucji. Przypominam, że masz na to miesiąc licząc od dnia, w którym nastąpiło opróżnienie lokalu. Z tego powodu rozliczenie kosztów ogrzewania często robi się dopiero po kilku miesiącach po zwrocie kaucji. Dopiero wtedy będziesz zwracać nadpłatę za ogrzewanie albo będziesz domagać się dopłaty. Gdy już doczekamy się rozliczenia sezonu możemy przystąpić do podziału kosztów. Każdy z kosztów będziemy dzielić proporcjonalnie, tylko proporcję będziemy ustalać wg innych czynników. Koszty zmienne wspólne oraz koszty rozliczenia wypadałoby podzielić proporcjonalnie w odniesieniu do okresu w jakim dany najemca zajmował lokal. Jeżeli więc okres rozliczeniowy trwa u Ciebie od września do sierpnia, a najemca mieszkał w okresie od 1 września do końca roku, to powinniśmy mu „przypisać” 4/12 wszystkich kosztów za sezon. Ale zwróć uwagę, że może to być wielce niesprawiedliwe, gdyby najemca de facto mieszkał tylko w okresie, w którym nie trzeba było korzystać z ogrzewania albo wręcz zarządca budynku nie dostarczał ciepła do kaloryferów, np. latem. Niestety z tej sytuacji nie ma żadnego dobrego i sprawiedliwego wyjścia. Musimy się zgodzić na jakieś uproszczenia. Koszty zmienne zużycia powinniśmy podzielić proporcjonalnie zgodnie z wskazaniami podzielników. Dzięki temu, ten lokator, który lubił ciepło zapłaci za swoją część, a ten co ciepło oszczędzał zapłaci mniej. Wyliczenie proporcji musi składać się z kilku etapów, podobnie jak robi to firma dokonująca rozliczeń dla całego lokalu. W pierwszej kolejności musimy porównać stany podzielników, jakie spisaliśmy przy przyjęciu lokalu od najemcy, ze stanami początkowymi, a gdy w między czasie podzielniki zostały „wyzerowane” przyjmujemy stan początkowy jako 0. Koniecznie zwróć uwagę na porównanie wskazań konkretnych podzielników — zwróć uwagę na ich numery seryjne wyświetlane na ekraniku. Po wyliczeniu różnicy wskazań wszystkich podzielników, która powstała w czasie zajmowania mieszkania przez lokatora, przystępujemy do wyliczania obliczeniowych jednostek zużycia. Jak pamiętasz, w pierwszej kolejności mnożymy różnicę przez wskaźnik UF, czyli wskaźnik związany z mocą grzejnika. Tutaj koniecznie zwróć uwagę by przeliczać właściwą różnicę przez właściwy wskaźniki — znowu patrz na numery seryjne podzielników. To co uzyskasz musisz teraz przemnożyć przez wskaźnik LAF, czyli ten, którego wysokość jest uzależniona od położenia lokalu w bryle budynku. Po obliczeniu całości i zsumowaniu, uzyskujemy sumę obliczeniowych jednostek zużycia przypadających na najemcę. Dalej już bardzo prosto. Wyliczoną przez nas sumę obliczeniowych jednostek zużycia mnożymy przez kwotę jednostkową wskazaną w rozliczeniu i w ten sposób uzyskujemy kwotę jaka obciąża najemcę z tytułu kosztów zmiennych zużycia. Po zsumowaniu kwoty obciążającej najemcę z kosztów zmiennych wspólnych i kwotę kosztów zmiennych zużycia uzyskujemy sumę rachunku najemcy. Od tego odejmujemy sumę wpłaconych zaliczek i wychodzi nam nadpłata albo kwota do zapłaty. Skomplikowane? No to przykład. Najemca mieszkał w moim mieszkaniu w okresie od 10 stycznia 2014 roku do 31 stycznia 2016 roku. Okres rozliczeniowy w spółdzielni trwa od 1 września do 31 sierpnia. A zatem okres przed 1 września 2015 roku został już wcześniej rozliczony. Będzie mnie interesował tylko okres od 1 września 2015 roku do 31 stycznia 2016 roku. W listopadzie 2016 roku otrzymałem rocznie rozliczenie jak poniżej. Obliczenie kosztów zmiennych wspólnych przypadających na najemcę Jak już wcześniej napisałem, przyjmuję, że najemca powinien tę część uregulować wg okresu w jakim zajmował lokal w danym okresie rozliczeniowym. Były to miesiące od 1 września 2015 roku do 31 stycznia 2016 roku, a więc 5 miesięcy. Kwotę 565,56 zł mnożę przez proporcję 5 miesięcy / 12 miesięcy. 565,56 zł x 5/12 = 235,65 zł Obliczanie kosztów rozliczenia i używania systemów podzielników Analogicznie jak powyżej obliczamy tę część proporcją. 51,66 zł x 5/12 = 21,53 zł Obliczenie kosztów zmiennych zużycia Przy odbiorze od najemcy lokalu spisaliśmy wskazania wszystkich podzielników. Kształtowały się one następująco. Ponieważ rozpoczęcie okresu rozliczeniowego nastąpiło w okresie gdy najemca zamieszkiwał, stan początkowy podzielnika został wyzerowany przez firmę prowadzącą system rozliczeniowy. A zatem jako stan początkowy przyjmuję 0 i wyliczam różnicę. Dalej w obliczeniach uwzględniam wskaźnik UF — moc grzejnika. Baczę przy tym by przyjąć właściwy wskaźnik do właściwego numeru seryjnego podzielnika. Teraz uzupełniam wskaźnik LAF — położenie lokalu w bryle budynku. Tutaj wskaźnik jest taki sam dla całego lokalu. Teraz już tylko mnożenie różnicy przez UF i przez LAF i mogę wyliczyć obliczeniowe jednostki zużycia i w konsekwencji obliczyć sumę obliczeniowych jednostek zużycia. Teraz wyliczamy koszty zmienne zużycia przypadające na najemcę. Wyliczoną sumę obliczeniowych jednostek zużycia mnożymy przez kwotę jednostkową z rozliczenia. Teraz możemy już zsumować wyliczone koszty zmienne wspólne, wyliczone koszty rozliczenia i używania systemów podzielników oraz wyliczone koszty zmienne zużycia 235,65 zł + 21,53 zł + 512,36 zł = 769,54 zł W okresie, który obliczam najemca wpłacił zaliczkowo kwotę 695,75 zł. Pozostaje nam tylko odjąć od kwoty zaliczki, kwotę obciążającą najemcę. 695,75 zł — 769,54 zł = 73,79 zł Kwotę 73,79 zł powinien najemca mi dopłacić za okres, w którym zamieszkiwał w mieszkaniu. Jak widzisz rozliczenie kosztów ogrzewania jest dosyć skomplikowane. Myślę jednak, że po przeanalizowaniu powyższego tekstu nabędziesz nowych umiejętności i będziesz samodzielnie i bardzo precyzyjnie rozliczać z najemcami koszty ogrzewania. Rozliczanie kosztów ciepła we wspólnotach mieszkaniowych często budzi wiele kontrowersji. W wielu przypadkach lokatorzy mają zastrzeżenia co do sposobu naliczania opłat za koszty ponoszone z tytułu centralnego ogrzewania. Wyjaśniamy więc, co na ten temat mówią przepisy i na jakich zasadach należy prowadzić ewidencję zużycia ciepła w budynkach wielomieszkaniowych. Rozliczanie kosztów ciepła – co mówi prawo? Za utrzymanie budynku w nienagannym stanie technicznym oraz zapewnienie prawidłowego funkcjonowania obiektu odpowiada zarządca lub zarząd własny. Do jego obowiązków należy także dbanie o dostawę mediów oraz rozliczanie z kosztów zaopatrzenia nieruchomości w ogrzewanie. Wynika to z art. 45a ust. 6 Prawa energetycznego, według którego wysokość opłat powinna być ustalona zgodnie z zapotrzebowaniem energetycznym danego budynku. W przypadku nieruchomości wielolokalowych trudno jednak precyzyjnie określić faktyczne zużycie ciepła przez indywidualnego odbiorcę. Przyjęło się więc, że koszty ponoszone z tytułu są dzielone na wszystkim mieszkańców proporcjonalnie do kubatury użytkowanego lokalu. Taki system nie zawsze jest miarodajny, dlatego zarządca budynku ma prawo ustalić najbardziej rzetelną metodę rozliczania z opłat. Wytyczne te muszą zostać zatwierdzone w formie uchwały i uwzględnione w regulaminie wspólnoty mieszkaniowej. Zasady rozliczania kosztów ciepła – jak to wygląda w praktyce? Przepisy prawa energetycznego nie precyzują dokładnie, w jaki sposób mają być rozliczane koszty ciepła. Wynika z nich jedynie, że to właściciel lub zarządca są odpowiedzialni za egzekwowanie należności na podstawie ustalonego systemu rozliczeń. Zgodnie z ogólnie przyjętymi normami koszty zakupu ciepła od zewnętrznych dostawców mogą być naliczane według: wskazania ciepłomierzy lub urządzeń wskaźnikowych, niebędących przyrządami pomiarowymi,kubatury poszczególnych lokali,powierzchni części wspólnej nieruchomości proporcjonalnie do kubatury zajmowanych lokali prywatnych. Najbardziej racjonalnym wskaźnikiem zużycia ciepła są urządzenia pomiarowe przypisane do poszczególnych pomieszczeń. Ze względu na uwarunkowania techniczne nie zawsze jest możliwe zamontowanie ciepłomierzy, dlatego najczęściej stosowaną metodą jest rozliczenie o koszty stałe lub zmienne z uwzględnieniem czynników wyrównawczych. Powinny one stymulować do zachowań energooszczędnych i dążyć do tego, aby opłaty były ustalone proporcjonalnie do zużycia ciepła w poszczególnych lokalach.

rozliczenie kosztów centralnego ogrzewania